23/3

Opnieuw 2 schildklieringrepen vandaag, vrij grote exemplaren. Valerie doet er eentje quasi volledig zelf, Dr Agbadebo de andere. Beiden hebben in de voorbije 10 dagen veel ervaring met dit soort ingrepen opgedaan.

Buiten het vast trio dat aan de operatietafel staat heeft ook de rest van het team de kans gekregen om volledig steriel van dicht bij te mogen mee volgen. Met 1 iemand op uitzondering, namelijk Anny. Dit konden we uiteraard niet zomaar laten passeren, dus ook zij wordt vandaag volledig steriel aangekleed en aan de operatietafel gezet om alles eens van dicht bij te kunnen observeren. In de niet-steriele zone wordt intussen gegiecheld en gelachen met de grappige uitspraken van Martin. 

Na de laatste ingreep worden we opgewacht door Dr Jacques. Die is pediater, werkzaam in het L'Abbracio ziekenhuis dat een twaalftal km verder noordelijk van Dassa is gelegen. Hij is tevens voorzitter van de Orde voor Geneesheren van de regio, en heeft o.a. beslissingsrecht over het toekennen van visa voor medische missies zoals de onze. De gezondheidsregio waarover we hier praten beslaat ongeveer 1 miljoen mensen, er zijn in deze regio +/- 60 artsen werkzaam, waarvan er minder dan 10 specialist zijn echter niemand hiervan heeft de specialisatie ORL. Er zijn slechts een zestal ziekenhuizen in deze regio waarvan 3 officiële "Hopital de référence". Dr Jacques beklemtoont de erkentelijkheid van de bevolking en de medische wereld van Dassa en omstreken voor medische missies zoals deze van Revivevzw en hoopt op vervolgmissies.

Het L'Abraccio ziekenhuis is gebouwd door "de italianen", die ook de werking (de lonen van wie er werkt) financieren, en is gelinkt aan een zusterorde die ook verwant is aan de zusters die ons verblijf en onze restauratie verzorgen. Het richt zich op "moeder en kind", met diensten voor pediatrie, neonatalogie en pediatrische chirurgie, verloskunde en - in opbouw - gynaecologische chirurgie. We bezoeken het ziekenhuis onder begeleiding van Dr Jacques en Dr Agbadebo. Deze laatste heeft overigens voorheen als chirurg in het Italiaanse ziekenhuis gewerkt. Hij vertelde ons eerder dat hij van de "privé sector" (in het Italiaanse ziekenhuis dus) naar het regionaal ziekenhuis van Dassa is overgestapt omdat de verloning en vooral de sociale zekerheid voor iemand in een overheidsinstelling beduidend beter zijn. Het L'Abraccio ziekenhuis heeft een mooie en verzorgde infrastructuur en OK, ruime lokalen voor consultaties en hospitalisatie, kinderopvang voor wie er werkt. De weg er naartoe is deels (op 3 km van de mooi geasfalteerde hoofdweg) moeilijk en slecht berijdbaar. Het waarom van deze slechte bereikbaarheid ligt in de individuele betrokkenheid van de oprichter(s).