20/03 - Zondag en dus vrije dag

Onze gids, monsieur Benoit, komt ons stipt om 8u ophalen. We moeten slechts de grote baan oversteken voor ons eerste bezoek van de dag, de befaamde grot waar in 1854 Maria zou zijn verschenen aan de eerste missionarissen hier in Dassa. Het bedevaartsoord is zeer befaamd in dit deel van West-Afrika. Ieder jaar net na 15 augustus komen hier een kleine 100.000 bedevaarders uit Benin, Nigeria, Mali, Ghana, Togo, Ivoorkust, Burkina Faso ... hier naar toe. Op het enorme terrein werd in 1994 ook een grote basiliek gebouwd. We gaan er even binnen. We zijn niet onder de indruk, als Westerlingen zijn we eerlijk gezegd veel gewoon. Sam heeft wel veel oog voor de zitbanken in tropisch hardhout. Een fortuin waard volgens hem. Hij is dan ook deskundige op dit vlak want is opgegroeid in een wereld waarin hout een belangrijke rol speelt. 

Onze volgende halte is het ruim 300 jaar oude paleis van de lokale koning. De locatie, hoog gelegen op een van de 41 opvallende granietheuvels van deze regio,  is vooral belangrijk voor het houden van de begrafenisceremonie van de overleden koning. In een kleine afgesloten ruimte staan tegen de muur smalle, in hout uitgesneden beeldjes,  voor iedere overleden koning eentje. Het zijn fetisjen voor de lokale bevolking die ook nog sterk vasthoudt aan voodoo praktijken van de voorouders. Deze sacrale plek bovenop de granietheuvel biedt eveneens een prachtig uitzicht. Een mooie beloning voor de geleverde inspanning, het was immers een pittig klimmetje.

Terug beneden gaan we nog even kijken naar "le cheval en bois". Een mooi beschilderd houten paard op wielen en op ware grootte, gemaakt in Portugal op bestelling van de toenmalige koning van Dassa in 1902. Dit paard wordt enkel nog van stal gehaald bij speciale gelegenheden.

Terug beneden nemen we een taxi naar "Camp Pieule" voor een bezoek aan de Peul, een nomadengemeenschap die leeft van vee, koeien en schapen, en afkomstig is uit Nigeria, die zich hier in de buurt van Dassa definitief is (moeten?) komen vestigen. Aangekomen in hun mooie dorp dat oogt zoals wij ons een Afrikaans dorp voorstellen en conform de "boekskes" , worden we vriendelijk verzocht om eerst naar de plek te gaan waar de mannen zitten. Iedereen gaat gewillig op de foto en al vrij snel zijn beide groepen elkaar aan te fotograferen. Het wordt weer eens duidelijk dat iederéén vandaag een gsm heeft. Daarna volgt een wandeling door het ganse dorp onder een brandende zon.

Inmiddels is het al ruim lunchtijd. We gaan eten in het Jeco-hotel, veel keus is er niet maar het eten dat ons wordt voorgeschoteld smaakt wel voortreffelijk. 

De namiddag wordt gespendeerd aan het zwembad van het hotel. Zelfs met een watertemperatuur van 31°C voelt het verfrissend aan. Buiten is het immers alweer 40°C vandaag.